Döndür ellerini etrafında,
Birini göğe birini yere.
Bırak aksın vücudundan,
Bulutların yoğun hali
O anda iki ayaklıdır neşe.
Matemden mi türer bütün şiirler?
Nerede kanattan düşen tüy,
Alfabede ki eğlence...
Yok mu bana ilk çıkan dişimi anlatacak?
Her nefeste diktiğim ağaç,
Koştuğumda yeşeren orman,
Köklerimde ki evren.
Yok mu avuçlarımda hissettiğimi anlayacak?
Öyle hızlıyım ki,
Ellerim suları, göğsüm karları aşacak!
Ah... İçimde ki his,
Saflığından gözlerim yaşaracak.
Kâinat, kader, kalem birbirine karışacak...
Comments